5722 - Defixio from Carthago - Carthage

[ὁρκίζω σε ὅσ]τις ποτ’ οὖ[ν εἶ], νεκυδαίμων ἄωρε, κατὰ τ/ῶν [ἑ]π<τ>ὰ <σ>υνθρόνων χθωνίου βασιλέος αχλαουμ φερφεω βαφ/αω βεβοχ βολβεσρω τυυυφθω, ἵνα καταδήσῃς / τοὺς ἵππους τοῦ πρασίνου ὧν τὰ ὀνόματά σοι παρακατατίθημ/[ι], Δαρεῖον Ἄγιλε Κουπείδινε Πουγιῶνε Πρετι/ῶσον Προυνικὸν Δάρδανον Εἴναχον Φλόριδον Πάρδον Σερουᾶτ/ον Φούλγιδον Οὐικτῶρε Πρωφίκιον· κατάδη/σον αὐτοῖς τὸν δρόμον τὴν δύναμιν τὴν ψυχήν, ἄφελε α[ὐτῶν] / [τὴν νείκην, ἐ]μπόδισον αὐτοῖς τοὺς πόδας, / ἔκκοψον ἐκνεύρωσον ἐξάρθρωσον αὐτοὺς ἵνα μὴ / δυνασθῶσιν τῇ αὔριον ἡμέρᾳ ἐν τῷ ἱπ/ποδρόμῳ μήτε τρέχειν μήτε περιπατεῖν μήτε / νεικῆσαι μηδὲ ἐξελθεῖν τοὺς πυλῶνας / τῶν ἱππαφίων μηδὲ προβαίνειν τὴν ἀρίαν μηδ/ὲ κυκλεῦσαι τοὺς καμπτῆρας, ἀλλὰ πε/σέτωσαν σὺν τοῖς ἰδίοις ἡνιόχοις Πρώτῳ καὶ / Φηλεῖκε καὶ Ναρκίσσῳ. ὁρκίζω γάρ σε, / δαῖμον, κατὰ τῶν ἁγίων ὀνομάτων Σαλβαθβαλ αυθ/γερωταβαλ βασ̣ο̣θατεω αλεω σαμ[α]/βητωρ, κατάδησον τοὺς ἵππους τοῦ πρασίνου ὧ/ν τὰ ὀνόματά σοι παρακατατέθηκα, / Δαρεῖον Ἄγιλε Κουπείδινε Πουγιῶνε Πρετιῶσον Πρ/ουνικὸν Δάρδανον Εἴναχον Φλόρ/ιδον Πάρδον Σερουᾶτον Φούλγιδον Οὐι/κτῶρε Πρωφίκιον· κατάδησ/ον αὐτοῖς δρόμον πόδας νείκην ὁρ/μὴν ψυχὴν ταχύτ[η]τα, ἔκκ/οψον ἐκνεύρωσον ἐξάρθρωσον αὐτοὺς ἵν/α μὴ δυνασθῶσιν τῇ αὔριον ἡ/μέρᾳ ἐν τῷ ἱπποδρόμῳ μήτε τρέχει/ν μήτε περιπατεῖν μηδὲ / νεικῆσαι μηδὲ ἐξελθεῖν τοὺς πυλῶ/νας τῶν ἱππαφίων μήτ/ε προβαίνειν τὴν ἀρίαν μήτε τὸν σ/πάτιον μηδὲ κυκλεῦ/σαι τοὺς καμπτῆρας, ἀλλὰ πεσέ/τωσαν σὺν τοῖς ἰδίοις / ἡνιόχοις Πρώτῳ καὶ Φηλεῖκε / καὶ Ναρκίσσῳ· κατάδη/σον αὐτοῖς τὰς χεῖρας, ἄφελε / αὐτῶν τὴν νείκην τ/ὸν ἀπόβασιν καὶ τὴν ὅρασιν ἵ/να μὴ δυνασθῶ/σιν βλέπειν τοὺς ἰδίους ἀν/τιπάλους ἡνιο/χοῦντες, ἀλλὰ μᾶλλον ἅρ/πασον αὐτοὺς / ἐκ τῶν ἰδίων ἁρμάτων / καὶ στρέψον / ἐπὶ τὴν γῆν ἵνα πεσέ/τωσαν ἐμ / παντὶ τόπῳ τοῦ ἱππο/δρόμου σ/ὺν τοῖς ἰδίοις ἵππ/οις μ/ετὰ βλάβης τοῦ / σώμα/τος καὶ σκελ/ῶν κ/ατάγματος· / ἤδη / ἤδη ἤδη, ταχὺ / τα/χ[ὺ] ταχέως, / κατάδησον